Οι προσπάθειες μεμονωμένων χωρών να έχουν πρόσβαση στις περιοχές φυσικού αερίου στο νοτιοανατολικό τμήμα της Μεσογείου καθιστούν την περιοχή πολύ ευάλωτη σε νέες συγκρούσεις και πόλεμο και μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε μια διαμάχη εντός του ΝΑΤΟ η οποία θα επηρεάσει την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης θέτοντας σε αμφισβήτηση τον αγωγό EASTMED .
Ο πόλεμος για τους φυσικούς πόρους είναι μεγάλος.
Το πρώτο πρόβλημα είναι η σχέση μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας.Η Άγκυρα, η μόνη πρωτεύουσα που αναγνωρίζει τη Βόρεια Κύπρο, αναφέρει ότι όλες οι δραστηριότητες που σχετίζονται με την άντληση φυσικού αερίου στην κυπριακή περιοχή αποτελούν παραβίαση των συμφερόντων της Βόρειας Κύπρου.Ενώ η Τουρκία δεν αναγνωρίζει συμφωνίες μεταξύ Κύπρου και άλλων χωρών σχετικά με το ζήτημα της οικονομικής αποκλειστικής ζώνης (ΑΟΖ) ή αδειών για την εξερεύνηση αερίων στα κυπριακά χωρικά ύδατα, η Λευκωσία έχει την αντίθετη γνώμη.Η Άγκυρα, μέσω του Turkish Petroleum Corporation (TPAO), ισχυρίζεται ότι έχει το δικαίωμα να ψάξει για φυσικό αέριο και πετρέλαιο στα κυπριακά ύδατα και έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της εκεί.Η Κύπρος χορήγησε διάφορες παραχωρήσεις σε διάφορες εταιρείες εξόρυξης σε περισσότερες από τις μισές μονάδες (δηλαδή μέρη της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης στις οποίες οι εταιρείες θα μπορούσαν να διερευνήσουν φυσικό αέριο ή πετρέλαιο) που βρίσκονται στην κυπριακή EZZ.Ο Πρόεδρος Erdoğan προειδοποίησε την Κύπρο και τις διεθνείς εταιρείες εξερεύνησης αερίου ότι η παραβίαση των τουρκικών συμφερόντων θα έχει κακές συνέπειες.
This is a confidential strategy paper for the November 15 G-20 summit in Washington DC. This is not a new Bretton Woods in any sense, but rather a British-steered attempt to impose the dictatorship of the International Monetary Fund (IMF) on the entire planet, wiping out all hope of economic recovery, the modernization of the developing countries, and national sovereignty at the same time.
Under this plan, the IMF would dictate the economic policies of all states. The IMF orthodoxy is austerity, sacrifice, deregulation, privatization, union busting, wage reductions, free trade, the race to the bottom, and prohibitions on advanced technologies. These policies would strangle humanity.
The Brazil-Russia-India-China bloc is reportedly objecting to putting so much power into the hands of the IMF, which is dominated by the US and the British, with Prime Minister Gordon Brown and Treasury Secretary Paulson of Goldman Sachs laying down the party line.
The new Chinese economic measures are the opposite of the bankers’ bailouts imposed so far in the wealthier countries. The Chinese will spend $585 billion on infrastructure, transportation, housing, and food production, with special attention to railroads, airports, and roads. The Chinese package is in the spirit of the Franklin D. Roosevelt New Deal, and it will maintain forward progress for China. The US $700 billion bailout and the UK and EU versions are a futile attempt to prop up the $1.5 quadrillion derivatives bubble. Sensible economic policy starts with wiping out the derivatives cancer.
The interest of humanity can only be served by preventing the Washington conference from carrying out the plan outlined below. If Russia, China, and the developing countries can mount an effective opposition, the world will divide into two blocs – a pro-derivatives, anti-production Malthusian-monetarist bloc, which will tend to fall behind because of its own policies; and, on the other hand, an anti-derivatives, pro-production bloc of nations seeking modern technology, and the full fruits of scienitific and economic progress. Persons of good will in all nations are encouraged to mobilize to make sure that their own country joins the pro-production, anti-derivatives bloc.
Preparations the for economic summit in Washington on November 15 are well advanced. Here are the five points which are currently on the agenda to be adopted by the invited heads of state. The overall philosophy is to continue globalization by reinforcing free trade and by creating a world economic government under the IMF.
The IMF Program Reads As Follows:
1) require the credit rating agencies to be registered and monitored and submit to rules of governance;
2) halt the principle of a convergence of accounting standards and re-examine the application of the fair market value rule in the financial field, so as to improve its coherence with the rules of prudence and conservatism;
3) to resolve that no market segment, territory, or financial institution shall escape from a proportionate and adequate regulation, or at the least, surveillance;
4) set up a code of conduct to avoid excessive risk-taking in the financial industry, including in the area of compensation. Supervisors will have to follow this code in evaluating the risk profiles of financial institutions;
5) to entrust to the IMF the primary responsibility, along with the FSF (Financial Stability Forum – Basel), to recommend the necessary measures to restore confidence and stability.
The IMF must be equipped with the essential resources and suitable instruments to support countries in difficulty, and to exert its role of macroeconomic surveillance to the fullest.
Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΠΑΛΗ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΤΗΣ ΑΓΓΛΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ
του Webster G. Tarpley
Περιληπτική αναδημοσιεύση
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών δείχνουν ότι η ψυχοπαθής αντιρωσική ομάδα του Zbigniew Brzezinski έχει πλέον το πάνω χέρι στα μυστικοσυμβούλια της Αγγλοαμερικάνικης οικονομικής ολιγαρχίας εκτοπίζονται την μέχρι σήμερα ηγεμονεύουσα ομάδα του George Shultz και των neocons.
Παρά το γεγονός ότι ο Τζώρτζ Μπούς και οι φίλοι του διοικούν ακόμα τον Λευκό Οίκο ο Brzezinski ασκεί πολιτικές σε συνεργασία με την CIA την οποία και ελέγχει.Ο Brzezinski επέστρεψε στην επικαιρότητα τους τελευταίους μήνες σαν συντονιστής της προεκλογικής καμπάνιας του Obama.
Αλλά δεν περιμένει το αποτέλεσμα των Προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου για να αναλάβει τις θέσεις κλειδιά της Κυβέρνησης των ΗΠΑ.Μαζί με τους συμμάχους του στην CIA κινείται για την εφαρμογή της πολιτικής του στρατηγικής πρίν ακόμη οι neocons τοποθετηθούν στο πίσω ράφι.Η προοπτική μιάς επίθεσης στο Ιράν η στην Συρία μειώνεται ενώ ο αυξάνεται ο κίνδυνος σύγκρουσης με την Ρωσία, την Κίνα και το Πακιστάν.
ΚΟΣΟΒΟ – Η μονομερής ανεξαρτησία του Κοσόβου άνοιξε ένα νέο μέτωπο κρίσης στην Ανατολική Ευρώπη που μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστες επιπλοκές σε σχέση με την Ρωσία. Αυτό είναι το άρωμα της αντιρωσικής πολιτικής του Brzezinski .
Η ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ- Η επίθεση εναντίον της Πρεσβείας των ΗΠΑ στο Βελιγράδι θεωρείται μια κλασσικά καλοστημένη επιχείρηση του Brzezinski
Ο ΑΝΤΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ- Η κατάρριψη του δορυφόρου των ΗΠΑ πάνω από τον Ειρηνικό αποτελεί μια προκλητική στρατιωτική πράξη, που φέρει την σφραγίδα του Brzezinski , με στόχο να εκφοβίσει τόσο την Μόσχα όσο και το Πεκίνο. Αυτή η αλόγιστη και ανεύθυνη επίδειξη ισχύος μπορεί να οδηγήσει σε μια ανεξέλεγκτη κούρσα διαστημικών εξοπλισμών στο μέλλον.
ΣΥΡΙΑ- Στα πλαίσια της στρατηγικής περικύκλωσης της αντιπάλου Ρωσίας ο Brzezinski βρίσκεται στην Συρία ,επικεφαλής αντιπροσωπείας της RANDCo., με στόχο ,όχι την ειρήνευση της περιοχής, αλλά της άμεσης μείωσης της Ρωσικής επιρροής προς την Συρία περιλαμβανομένων και των ναυτικών ευκολιών που έχουν οι Ρώσοι σε αυτή τη χώρα.
Ο ΜΠΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ- Η επίσκεψη Μπούς σε πέντε χώρες της Αφρικής γίνεται χωρίς συγκεκριμένο σκοπό. Ο Brzezinski όμως γνωρίζει επακριβώς το τι θέλει. Θέλει να θέσει την Αφρική υπό τον έλεγχο της Διοίκησης των Ηνωμένων Αφρικανικών Πολιτειών(US–AFRICOM) με σκοπό να αποκόψει την Κίνα από όλες τις Αφρικανικές ενεργειακές πηγές. Με αυτό τον τρόπο η Κίνα θα αναγκαστεί να στραφεί ,λόγω του ελέγχου από τους Αγγλοαμερικάνους του Περσικού Κόλπου, στις ενεργειακές πηγές της Ανατολικής Σιβηρίας. Ο Brzezinski πιστεύει ότι με αυτό τον τρόπο οι Κινέζοι και οι Ρώσοι θα αντιπαρατεθούν σε στρατιωτικές περιπέτειες. Η κεντρική ιδέα είναι : ο Χίτλερ εναντίον του Στάλιν για να απαλλαγεί και από τους δύο. Αυτό το σκηνικό οδήγησε στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Αυτή την φορά μπορεί να οδηγήσει στον Τρίτο Θερμοπυρηνικό Πόλεμο.
Η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ CIA ΣΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ- Ο Brzezinski έχει σαν στόχο να αποκόψει το Πεκίνο από την στρατηγική συνεργασία με το Πακιστάν, εξού και η στοχοποίηση αυτής της χώρας, με απώτερο στόχο την διάλυση του Συμφώνου Συνεργασίας της Σανγκάης.
Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ- Η σύγκρουση του Brzezinski με την Ιταλική Κυβέρνηση του Πρόντι οφείλεται στο ότι η Ιταλία ξεκίνησε ένα πρόγραμμα ευρείας οικονομικής συνεργασίας με την Ρωσία, μέσω και της ΕΝΙ της ιταλικής εταιρίας πετρελαίου, ανταγωνίστριας των Αγγλοαμερικάνων. Η ανατροπή του Πρόντι μεθοδεύτηκε με κύριο μοχλό την BankofItaly.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ OBAMA– Οι κινήσεις αυτές συνίστανται σε αποκαλύψεις εναντίον των αντιπάλων του Obama ώστε αυτός να μπορέσει να εκλεγεί άνετα στην Προεδρία των ΗΠΑ.
Θα πρέπει να σημειωθεί ιδιαίτερα ,σε σχέση με τα Ελληνικά δρώμενα, η αγαστή συνεργασία Brzezinski-Soros στο σχεδιασμό της αρπαγής της Προεδρικής υποψηφιότητας των Δημοκρατικών με τρόπο που ισοδυναμεί με ‘ρόζ επανάσταση’ η με ‘λαικό πραξικόπημα’.Δεν πρέπει πλέον να ανησυχούμε για τις δυναστείες Μπούς και Κλίντον , αλλά για την δυναστεία Brzezinski.
Ο Brzezinski είναι ιδρυτής της Τριμερούς Επιτροπής, μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων και ελέγχει την RANDCo. Είναι ο άνθρωπος που επέλεξε τον Κάρτερ σαν Πρόεδρο των ΗΠΑ στα μέσα του 1970. Το αποτέλεσμα της πολιτικής του Brzezinski το 1977-1981 ήταν καταστροφική για δυό δεκαετίες.
Με δεδομένο σήμερα την τρέχουσα κρίση του Αγγλοαμερικάνικου τραπεζικού και πιστωτικού συστήματος άλλη μια εφαρμογή της πολιτικής του Brzezinski μπορεί να οδηγήσει σε θερμοπυρηνικό πόλεμο με την Ρωσία.
Μετά από μερικούς μήνες πολιτικής Zbigniew Brzezinski η εποχή Μπούς και Neocons θα θυμίζει τις παλιές καλές μέρες.
Το παρόν κείμενο γράφτηκε κυρίως με αφορμή μια σειρά σημαντικών γεγονότων που έλαβαν χώρα τους τελευταίους μήνες, με τα οποία το «indymedia» εμπλέκεται άμεσα. Αρχικά την αισχρή λογοκρισία του αυτοαποκαλούμενου «αυτόνομου μέσου αντι-πληροφόρησης» σε σημαντικό αριθμό χρηστών που διοχέτευαν σημαντικές πληροφορίες για την πραγματική εικόνα της Λιβύης που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τη συστημική προπαγάνδα. Όπως είναι γνωστό στους χρήστες που συμμετείχαν στους σχετικούς διαλόγους για τη Λιβύη, η στάση του Athens indymedia δεν διέφερε από αυτή ενός καθεστωτικού μέσου, που έφτανε να κρύβει ολόκληρη σειρά διαλόγων, ακριβώς λίγο πριν την εισβολή του ΝΑΤΟ στη Λιβύη[1]. Ακολούθησε μια αισχρή εκστρατεία καλλιέργειας εμφυλιακού κλίματος –ακόμη και με κείμενα που προέτρεπαν σε αιματοχυσία[2] μεταξύ διαδηλωτών– μεταξύ αναρχικών ομάδων και κομουνιστών, με αφορμή τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη 48ωρη γενική απεργία με τα γνωστά επεισόδια. Παρά το γεγονός ότι η σύμπλευση με τις θέσεις της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ σε διεθνές επίπεδο, αλλά και η αντίστοιχη καλλιέργεια εμφυλιακού κλίματος μεταξύ κομουνιστών και αναρχικών σε εθνικό επίπεδο, δεν αποτελούν ήσσονος σημασίας γεγονότα αλλά, το αντίθετο, στρατηγικής σημασίας γεγονότα που κρίνουν την καθολίκευση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δεν είναι τα μόνα που «έτυχε» το μέσο «αντιπληροφόρησης» να συστρατευθεί με τη μεριά του συστήματος. Η επί δεκαετία παρουσία του διεθνούς δικτύου του ιντιμίντια είναι μια παρουσία προβολής των χρηματοδοτούμενων «κινημάτων» από το ίδιο το σύστημα –όπως το ΠΚΦ– ρεφορμιστικών οργανώσεων και «διανοουμένων» και κάθε λογής χρηματοδοτούμενης ΜΚΟ, έντεχνα πασπαλισμένη – ειδικά στον ελληνικό χώρο – με φίλο- εξεγερσιακά τσιτάτα για λόγους άντλησης πολιτικής νομιμοποίησης από τον εξωκοινοβουλευτικό χώρο.
Το ινστιτούτο που διοργανώνει εκδήλωση στις 22 Γενάρη, με προσκεκλημένο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, το Brookings Institute, είναι ένας λεγόμενος «μη κερδοσκοπικός οργανισμός» που στηρίζεται από το αστικό κράτος των ΗΠΑ και έχει έδρα την Ουάσιγκτον. Όπως το ίδιο σημειώνει στην ιστοσελίδα του, «η αποστολή μας είναι να διεξάγουμε υψηλής ποιότητας, ανεξάρτητη έρευνα και με βάση αυτή την έρευνα να παρέχουμε καινοτόμες πρακτικές συστάσεις με τρεις γενικούς στόχους: 1. Ενίσχυση της αμερικανικής δημοκρατίας 2. Ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας, της ασφάλειας και των ευκαιριών όλων των Αμερικανών 3. Εξασφάλιση ενός πιο ανοιχτού, ασφαλούς, ευημερούντος διεθνούς συστήματος συνεργασίας».
From Egypt to Syria, the Muslim Brotherhood does the West’s bidding – now joined by overt State Department fronts. by Tony Cartalucci
June 23, 2012 – Were anyone to still believe the rhetoric of the so-called «Arab Spring,» one would be admittedly confused over the emerging political landscape in Egypt where the military establishment and the Muslim Brotherhood have emerged from what was supposedly a «pro-democracy» «popular uprising.»
However, if anyone understood that the «pro-democracy» protesters were in fact US State Department-funded, trained, and equipped mobs providing cover for the attempted installation of the Muslim Brotherhood amongst many other potential Western proxies, the current political battle would make perfect sense.
Image: Mohammed Morsi (above) is the Muslim Brotherhood’s current presidential candidate. As evidence continues to mount against the Brotherhood, implicating them as overt proxies of Western foreign policy, their credibility took another blow as the US State Department’s April 6 Movement endorsed Morsi. Below, Egypt’s youth are once again duped by Western propaganda and fellow Egyptians conspiring against their own nation and people.
….
The Egyptian military, like in many developing nations, may accept money from the West, may train with Western forces, and may even participate in Western machinations of global domination, but are ultimately nationalists with the means and motivation to draw lines and check the West’s ambitions within Egypt and throughout Egypt’s sphere of influence. The necessity for the West of removing not only Hosni Mubarak who had refused to participate in a wider role against Iraq and Iran, but the grip of the military itself over Egyptian politics and replacing it with the Muslim Brotherhood who is already hard at work in Syria attempting to overthrow one of Iran’s primary regional allies, is paramount.
«Pro-democracy» movements, particularly the April 6 youth movement, trained, funded, and equipped by the US State Department, serve the sole purpose of giving the Muslim Brotherhood’s installation into power a spin of «legitimacy» where otherwise none exists. Those within these «pro-democracy» movements with legitimate intentions will be inevitably disappointed if not entirely thrown under the wheels of Western machinations as regional war aimed at destroying Iran, Syria, and Lebanon’s Hezbollah arch of influence slowly unfolds.
Muslim Brotherhood were, are, and will be Western Proxies
Despite the Brotherhood’s lofty rhetoric, it has from its inception been a key proliferator of Western foreign policy. Currently, the Syrian arm of the Muslim Brotherhood has been involved heavily, leading in fact, the US, Israeli, Saudi, and Qatari-backed sectarian violence that has been ravaging Syria for over a year. In a May 6, 2012 Reuters article it stated:
«Working quietly, the Brotherhood has been financing Free Syrian Army defectors based in Turkey and channeling money and supplies to Syria, reviving their base among small Sunni farmers and middle class Syrians, opposition sources say.»
While Reuters categorically fails to explain the «how» behind the Brotherhood’s resurrection, it was revealed in a 2007 New Yorker article titled, «The Redirection» by Seymour Hersh, as being directly backed by the US and Israel who were funneling support through the Saudis so as to not compromise the «credibility» of the so-called «Islamic» movement. Hersh revealed that members of the Lebanese Saad Hariri clique, then led by Fouad Siniora, had been the go-between for US planners and the Syrian Muslim Brotherhood.
Hersh reports the Lebanese Hariri faction had met Dick Cheney in Washington and relayed personally the importance of using the Muslim Brotherhood in Syria in any move against the ruling government:
«[Walid] Jumblatt then told me that he had met with Vice-President Cheney in Washington last fall to discuss, among other issues, the possibility of undermining Assad. He and his colleagues advised Cheney that, if the United States does try to move against Syria, members of the Syrian Muslim Brotherhood would be “the ones to talk to,” Jumblatt said.» –The Redirection, Seymour Hersh
The article would continue by explaining how already in 2007, US and Saudi backing had begun benefiting the Brotherhood:
«There is evidence that the Administration’s redirection strategy has already benefitted the Brotherhood. The Syrian National Salvation Front is a coalition of opposition groups whose principal members are a faction led by Abdul Halim Khaddam, a former Syrian Vice-President who defected in 2005, and the Brotherhood. A former high-ranking C.I.A. officer told me, “The Americans have provided both political and financial support. The Saudis are taking the lead with financial support, but there is American involvement.” He said that Khaddam, who now lives in Paris, was getting money from Saudi Arabia, with the knowledge of the White House. (In 2005, a delegation of the Front’s members met with officials from the National Security Council, according to press reports.) A former White House official told me that the Saudis had provided members of the Front with travel documents.» –The Redirection, Seymour Hersh
It was warned that such backing would benefit the Brotherhood as a whole, not just in Syria, and could effect public opinion even as far as in Egypt where a long battle against the hardliners was fought in order to keep Egyptian governance secular. Clearly the Brotherhood did not spontaneously rise back to power in Syria, it was resurrected by US, Israeli, and Saudi cash, weapons and directives.
And most recently, as the West frequently does before elections it wishes to manipulate, premature claims by the Muslim Brotherhood of a victory during a presidential runoff were made headlines by the Western media in an effort to portray the Brotherhood as the victors and lay the groundwork for contesting any results other than a decisive win for the West’s proxy of choice.
US State Department-run Radio Free Europe Radio Liberty’s (RFE/RL) «Muslim Brotherhood Declares Victory In Egypt Election,» amongst many other articles attempted to give readers the impression that the Muslim Brotherhood had indeed already won the election. In reality the official tallies had yet to be given and it was merely the Brotherhood’s own rhetoric upon which the report was based. As election results were finalized, and the Brotherhood’s candidate, the US-educated Muhammad Morsi, appeared not to have the decisive victory claimed by his party and the Western media, immediately accusations of voter fraud were leveled against the Egyptian government.
Image: From the US to Serbia, to Egypt and back again, US State Department-funded, trained, and equipped agitator Ahmed Maher poses at the scene of «Occupy D.C.» Ironically, Americans claim Maher and his «April 6» movement have inspired them to rise up against their corrupt government, unaware that his movement was insidiously created by the US government. Photo: courtesy Ahmed Maher, Spencer Ackerman
….
The West is already combining its various proxy fronts for what it sees as a pivotal showdown and perhaps another opportunity to overthrow any remaining nationalist tendencies within the Egyptian military. Despite the Muslim Brotherhood, allegedly being a theocratic sectarian party, the antithesis of what the secular April 6 Movement allegedly stood for, Ahmed Maher, the movement’s founder threw his full support behind the Brotherhood.
Maher it should be remembered, had been in the US, Serbia, and back again to the US for a series of training and networking opportunities arranged by the US State Department before during and after the so-called «Arab Spring.» What seemed like politically ideological opposites, between April 6 and the Muslim Brotherhood, in fact share a common denominator – they are instruments executing Western foreign policy.
Libya, Egypt, Syria and Beyond to Form United Front Against Iran
Weakening Egypt before NATO’s assault on Libya was a crucial step in ensuring the latter’s absolute destruction and the creation of what is now a Libyan terror-emirate shipping cash, weapons, and fighters east and west to destabilize and overthrow various governments on the Anglo-American’s long «to-do» list. The West’s ability to install a Muslim Brotherhood government in Egypt, with it’s substantial regional standing and influence would be a serious blow not only to Syria, but to Iran as well. The Muslim Brotherhood in Egypt is already echoing calls by the US and Israel for «intervention» in Syria.
Along with Libya, Egypt and of course the Gulf States of Saudi Arabia, Qatar, the UAE, and with the possibility of the Brotherhood coming to power in Syria as well, a united front against Iran would be formed and prepared to fight a proxy war on the West’s behalf against the Islamic Republic.
Such a reordering has not only been mapped out in US foreign policy documents like Brookings Institution’s «Which Path to Persia?» report, but mirror designs against China where all of Southeast Asia is slated for destabilization, regime change, and realignment to carry out the West’s ambitions to contain and even collapse a rising China.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μιά διεθνή αποσταθεροποιητική κίνηση που αναπτύσσεται ταχύτατα στις αραβικές χώρες και η οποία προκαλεί τεράστια ερωτηματικά στον απλό κόσμο.
Απο την μιά μεριά δικτατορικά και απολυταρχικά καθεστώτα με απίστευτη διάρκεια κυριαρχίας και απο την άλλη η «ξαφνική» και ταυτόχρονη -χρονικά και γεωγραφικά- «λαική εξέγερση» σε χώρες που πρίν ακόμη μερικούς μήνες ήταν αδιανόητο να το σκεφθεί κάποιος , με αίτημα την «αλλαγή» και την «δημοκρατία».
Στην επικαιρότητα των «εξεγέρσεων» βρίσκεται η Συρία η οποία συνταράσσεται από «λαική εξέγερση».
Η Συριακή κυβέρνηση ισχυρίζεται οτι τα γεγονότα προκαλούνται με βάση σχέδιο το οποίο επεξεργάστηκαν ο πρίγκηπας Bandar bin Sultan, σύμβουλος εθνικής ασφαλείας της Σαουδικής Αραβίας και ο Jeffrey Feltman, βετεράνος διπλωμάτης των ΗΠΑ, πρώην πρέσβυς στον Λίβανο και νύν βοηθός του Υπουργού Εξωτερικών για την Μέση Ανατολή.
Το σχέδιο όπως ανακοινώθηκε διαιρεί την Συρία σε μεγάλες πόλεις, μικρές πόλεις και χωριά.
Ειδικώτερα για την Λιβύη του λεγόμενου αιμοσταγούς φασίστα Καντάφι η εξέγερση θεωρείται μιά πλέρια επαναστατική διαδικασία του φτωχού λαου της Λιβύης που μάχεται με χέρια και πόδια ενάντια στην δικτατορία του Καντάφι.
Η Τυνησία και η Αίγυπτος και αργότερα το Μπαχρέιν η Υεμένη η Συρία και λοιπες αραβικές χώρες ξεσηκώνονται με την ίδια επαναστατική θέρμη και διαδικασία και η επανάσταση των λαών των αραβικών χωρών καλά κρατεί.
Οπως φαίνεται μιά ωραία πρωία οι λαοί των χωρών αυτών ξύπνησαν και είπαν οτι τώρα θα κάνουμε επανάσταση γιατί τώρα βλέπουμε οτι το καθεστώς που μας κυβερνά είναι δικτατορικό,απολυταρχικό και αντιδημοκρατικό.
Ποιός λογικός άνθρωπος άραγε μπορεί να πιστέψει στον με στρατιωτική ακρίβεια γεωγραφικό συγχρονισμό των επαναστατικών διαδικασιών?.
Ομως ποιός είναι αυτός που αμφιβάλλει η αρνείται την αντιδημοκρατική φύση των αραβικών καθεστώτων.Πραγματικά η κατάσταση στις αραβικές χώρες είναι τραγική απο πλευράς δημοκρατίας.
Είναι όμως οι λαικές αυτές εξεγέρσεις πραγματικά επαναστατικές η αποτελούν προιόν υποκίνησης διεθνών κέντρων τα οποία αυτά και μόνον θα αποκομίσουν οφέλη απο τις αντικαταστάσεις των καθεστώτων?.
Η ιστορία όμως ξεκινά απο πολύ μακριά και στοχεύει να φτάσει πολύ μακρύτερα.
Ας δούμε τι έγινε και πότε άρχισε η εξέγερση στην Αίγυπτο.
Η εξέγερση στην Αίγυπτο ξεκίνησε το 2008, όταν οι εργάτες του κρατικού εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας της αιγυπτιακής πόλης Ελ Μαχάλα ελ Κούμπρα ανακοίνωσαν ότι θα απεργήσουν την πρώτη Κυριακή του Απριλίου, διαμαρτυρόμενοι για τους χαμηλούς μισθούς και τις υψηλές τιμές των τροφίμων.
Το δίκτυο της Soft Power μέσω του Facebook ξεκίνησε να οργανώνει διαδηλώσεις και απεργίες σε όλη την Αίγυπτο σε ένδειξη αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της Ελ Μαχάλα και έτσι δημιουργήθηκε το κίνημα της 6ης Απριλίου.Το καλοκαίρι του 2009, ο εικοσάχρονος Αιγύπτιος blogger Μοχάμεντ Αντέλ, εμπνευστής του κινήματος της 6ης Απριλίου μαζί με 4 ακόμα μέλη, επισκέφτηκε την οργάνωση OTPOR στη Σερβία.
Η οργάνωση OTPOR , έχει εκπαιδεύσει «ακτιβιστές» σε όλο τον κόσμο. Οι μέθοδοι της OTPOR λειτουργούν ως όπλα: από την «επανάσταση των ρόδων» στη Γεωργία, στην «επανάσταση της τουλίπας» στο Κιργιζιστάν, στον Λίβανο (2006), τις Μαλδίβες (2008) και πρόσφατα στην επανάσταση σε Τυνησία και Αίγυπτο.
Από τον Γκάντι μέχρι τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και από τον Μαντέλα μέχρι την OTPOR, η συνταγή είναι η ίδια, λεει ο Srdja Popovic, ιδρυτικό μέλος της OTPOR: «Η ενότητα και η πειθαρχία στην ειρήνη βρίσκονται στο επίκεντρο του σχεδιασμού του μη βίαιου αγώνα, το ίδιο και ο εντοπισμός συγκεκριμένων θεσμών προς ανατροπή.
Σύμφωνα με πληροφορίες του James P. Tucker Jr εκδότη του American Free Press η ετήσια συνάντηση της Λέσχης Μπιλντερμπεργκ για το 2011 θα γίνει στις 9-12 Ιουνίου στο St. Moritz της Ελβετίας.
Web Stats
ΝΕΑ ΧΩΡΙΣ ΦΙΛΤΡΟ ΦΕΛΛΟΥ 