Εικονικός Ηθοποιός (virtual actor) υποδύεται τον ΓΑΠ, σε αυτή τη βελτιωμένη νέα έκδοση του video κινούμενων σχεδίων “Τροϊκανός Ήρως”! Οι δυνατότητες για πολιτική σάτιρα και λαϊκή κριτική (έξω από τον έλεγχο των ΜΜΕ) αυξάνονται απίστευτα, μέσω της Τεχνολογίας Εικονικών Ηθοποιών, που αυτή τη στιγμή εγκαινιάζεται (με αυτό το video) και στο ελληνικόYouTube:
Tο κολλέγιο που φοίτησαν ο Τζέφρυ και ο Σαμαράς ξεκίνησε να φτιάχνεται το 1812 σαν Ακαδημία, εδώ τα πιο σημαντικά γεγονότα της χρονιάς h**p://en.wikipedia.org/wiki/1812
Το περίεργο είναι ότι ο άνθρωπος που το ξεκίνησε ήταν ο Τζέφρυ (αρχίζουν οι συμπτώσεις) Αμχερστ ο οποίος ήταν commanding general of the British forces in North America. Δείτε τι έγινε την πρώτη Ιούνη του 1812.
Έγινε κολλέγιο το 1821 επίσημα (όλοι ξέρουμε τι συνέβη εδώ τότε)
Αποκτά το 1881 (στην Γηραιά Ήπειρο έχουμε τα εξής: το Βατικανό ανοίγει για πρώτη φορά τα αρχεία του σε ορισμένους ερευνητές, στα ελληνικά πράγματα έχουμε την Συμφωνία Κωνσταντινούπολης.) το εξής μόττο και είναι και το πρώτο ή από τα πρώτα κολλέγιο/α (αντικρουόμενες πληροφορίες) που χρησιμοποιεί τα λατινικά: terras irradient που σημαίνει “δώστε τα φώτα σας στον κόσμο”
οι απόφοιτοι του παίρνουν τον τίτλο ALUMNI. Ο τίτλος αποδίδεται ευρέως εκ τοτε, το Αμχερστ ήταν στα 2-3 ή και το πρώτο κολλέγιο που υιοθέτησε τα λατινικά επαναλαμβάνω.
Το Αμχερστ συνδέεται με άλλα κολλέγια, ποια; ένα μας ενδιαφέρει
Katseli had worked previously as a professor of economics at Yale University, having received a doctoral degree in economics from Princeton University. To Princeton βρίσκεται στην Μασσαχουσέτη, όπου βρίσκεται και το Αμχερστ. Στο βιογραφικό της όπως υπάρχει στο διαδίκτυο
“Σε ηλικία 20 ετών (1972) απέκτησε με διάκριση τον πρώτο πανεπιστημιακό της τίτλο στις Οικονομικές Επιστήμες από το Smith College.”
This Rockefeller Foundation report lays out four possible scenarios for the near future. I’ll just clip a few passages from each of the four. You’ll love this.
LOCK STEP – A world of tighter top-down government control and more authoritarian leadership, with limited innovation and growing citizen pushback
In 2012, the pandemic that the world had been anticipating for years finally hit. Unlike 2009’s H1N1, this new influenza strain — originating from wild geese — was extremely virulent and deadly. Even the most pandemic-prepared nations were quickly overwhelmed when the virus streaked around the world, infecting nearly 20 percent of the global population and killing 8 million in just seven months, the majority of them healthy young adults. The pandemic also had a deadly effect on economies: international mobility of both people and goods screeched to a halt, debilitating industries like tourism and breaking global supply chains. Even locally, normally bustling shops and office buildings sat empty for months, devoid of both employees and customers.
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΤΡΥΚ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΑΙΜΑΞΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΚΑΤΟΙΚΙΑ.
ΠΩΣ ΜΙΑ ΘΕΣΜΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΕΜΠΑΙΚΤΙΚΗ ΚΕΝΟΤΗΤΑ ΠΛΗΡΗΣ ΚΙΝΔΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ
ΚΕΦ. Ι : ΓΕΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
Κατατέθηκε στην Βουλή πριν λίγες ημέρες το νομοσχέδιο για την ρύθμιση των οφειλών των υπερχρεωμένων καταναλωτών.
Ένα πολυδιαφημισμένο από το ΠΑΣΟΚ νομοσχέδιο, το οποίο και επηρέασε την ψήφο χιλιάδων πολιτών. Η υπόσχεση ήταν μια νέα «σεισάχθεια», μια άρση χρεών για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.
Αντί της νέας «σεισάχθειας» βλέπουμε ένα νομοσχέδιο που εξυπηρετεί πρωτίστως και πολύπλευρα τις τράπεζες και τα συμφέροντά τους, επιβάλλει προσβλητικούς για την ανθρώπινη ζωή και αξία όρους και έρχεται να απογυμνώσει τον άνθρωπο από συνυφασμένα με την προσωπικότητά του δικαιώματα, αλλά και να τον εξαναγκάσει με το δέλεαρ της «απαλλαγής» να καταβάλλει χρηματικά ποσά που δεν θα κατέβαλλε άλλως λόγω της οικονομικής του αδυναμίας.
Εν κατακλείδι και όπως αναλύεται κατωτέρω το νομοσχέδιο αντί για «σεισάχθεια» επιβάλλει και θεσμοθετεί τον «εξανδραποδισμό», την υποδούλωση των ανθρώπων λόγω χρηματικών οφειλών.
Μερικοί αναρωτιούνται εάν όντως υπάρχει παγκόσμια οικονομική ύφεση και δεν πρόκειται για τέχνασμα που δημιουργήθηκε παρασκηνιακά και έχει συγκεκριμένη στόχευση. Κάποιοι το θεωρούν απότοκο της απύθμενης απληστίας διεθνούς παρουσίας golden boys. Την ζούμε την ύφεση ΟΛΟΙ καθημερινά, την αισθανόμαστε προοδευτικά να μας τσουρουφλίζει, ακόμα και εμείς οι Έλληνες πού μέχρι πριν μερικούς μήνες είχαμε κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις από τα πλέον επίσημα χείλη ότι είμαστε…θωρακισμένοι!…
Η προσωπική μου άποψη, διαποτισμένη με περισσή αφέλεια, είναι ότι για όλα φταίει η…
…καθυστέρηση της πτώσης του Νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού: πιστεύω δηλαδή ότι δύο – τρία χρόνια μετά την πτώση του «Τείχους του Βερολίνου» έπρεπε να είχε οδηγηθεί στο πυρ το εξώτερο και το Καπιταλιστικό σύστημα στην δεδομένη του μορφή.
Από τη στιγμή που δεν έγινε αυτό μας προέκυψαν σε δυναμικό επίπεδο η απληστία, η καταβαράθρωση της εντιμότητας, η κραυγαλέα απουσία Κρατικών ελέγχων και απαραίτητων παρεμβάσεων, η γιγάντωση της διαφθοράς και η επικράτηση της αδιαφάνειας…
Γιατί;
Το σενάριο, σε υπέρ απλουστευμένη μορφή, ήθελε τους εργαζόμενους στον πρωτογενή τομέα ως «δούλους» στους τσιφλικάδες και τους γαιοκτήμονες Ευρώπης και Αμερικής, ως «χαμάληδες» στον δευτερογενή τομέα και την μεταποίηση. Στη συνέχεια ακούστηκαν φωνές και μας προέκυψε μετά την Γαλλική και την Αμερικανική κυρίαρχα η Ρωσική Επανάσταση και οι εργαζόμενοι σε γεωργία – κτηνοτροφία – φάμπρικες απέκτησαν δικαιώματα, μετουσιώθηκαν σε ανθρώπινα όντα από απλά «θηλαστικά» (ίσως κα…ζώα) και επειδή ο φόβος πάντοτε φυλάει τα….έρμα, τα Συνδικάτα ανδρώθηκαν και «έβγαλαν γλώσσα στις υπερβολές των αφεντικών….» Στην Ευρώπη και την Αμερική η δύναμη των Συνδικαλισμένων όχι μόνο κατόρθωσε να διασφαλίσει για την Εργατική Τάξη δικαιώματα (καμιά φορά και…προνόμια) αλλά αποσόβησε και το φάσμα μιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης ιδιαίτερα στην Ευρώπη μετά την ήττα της Γερμανίας του Κάϊζερ και στην Αμερική μετά το μεγάλο Κραχ της Γουώλ Στρητ! Αυτό είναι το υπέρ απλουστευμένο σενάριο που περιέγραφε το σχετικά μακρινό χτες του 19ου και του 20ου αιώνα.
Τελικά η Αμερική, η αδιαμφισβήτητη Μέκκα του Καπιταλισμού, καθιερώθηκε ως ο κυρίαρχος πόλος έλξης για εργατικό δυναμικό ΟΛΩΝ των επιπέδων, ή σε απλή Μαρξιστική γλώσσα όχι μόνο για χειρώνακτες και κατόχους σωματικών δεξιοτήτων αλλά και για κατόχους γνώσεων, για επιστήμονες και μεσαία επιχειρηματικά στελέχη. Η Ευρώπη κατά κύριο λόγο και ο υπόλοιπος κόσμος με φθίνουσα σημασία προσέφεραν στις ΗΠΑ το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό για να επιτευχθεί η κατάκτηση της ηγετικής της θέσης σε επιστήμες, εμπόριο και παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, ώσπου, τελικά, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ η Αμερική καθιερώθηκε ως παντοδύναμος πλανητάρχης….
Από τα μέσα του 19ου αιώνα όταν γράφτηκε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο μέχρι και την προτελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα σε Ευρώπη και Αμερική η Εργατική Τάξη, παρά την τόσο προσδιοριστικά επιτυχημένη άποψη του Μαρξ για «την αυταπάτη της Μεσαίας Τάξης» ότι αποτελεί δυνατή οικονομική οντότητα ικανή να αναστείλει την επέλαση του βάρβαρου Κεφαλαίου στην μορφή του «άκρατου» φιλελευθερισμού της Αγοράς κατόρθωνε να…ακουμπά τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ της οικονομικής ευημερίας εισπράττοντας αξιόλογες αμοιβές για την προσφερόμενη εργασία της εφόσον ήταν ακόμη οικονομική ενεργή και υποσχέσεις για επάρκεια οικονομικών πόρων όταν έμπαινε στο στάδιο της συνταξιοδότησης. Βέβαια πριν μερικές δεκαετίες το προσδόκιμο ζωής δεν ήταν, όπως σήμερα, μέσου όρου 83 ετών για τις γυναίκες και 78 ετών για τους άνδρες (δηλαδή πολλά χρόνια μετά την συνταξιοδότηση) και για την ευημερία του Καπιταλιστικού Συστήματος Ευρώπης και Αμερικής δεν υπήρχε καμία έξωθεν απειλή….
Οι συνδικαλιστές της Δύσης επέκριναν τα αντίστοιχα στελέχη της Σοβιετικής Ένωσης καθώς εκεί, Συνδικάτα και κορυφαίοι Συνδικαλιστές κατείχαν θέσεις στην Κομματική ηγεσία της ΕΣΣΔ οπότε και δεν υπήρχαν προϋποθέσεις διαφοροποίησης. Ενώ στη Δύση οι Συνδικαλιστές φρόντιζαν την …Εργατική Τάξη, και μόνο!.. Έως ότου το Καπιταλιστικό κατεστημένο κατόρθωσε να αφομοιώσει, σταδιακά και μεθοδικά, κορυφαίους Συνδικαλιστές. Μετά την πτώση του Τείχους δεν χρειαζόταν να είναι κάποιος Κοινωνιολόγος, Οικονομολόγος, Πολιτικός Επιστήμονας ή «μάγος» για να προβλέψει τι θα προέκυπτε!…
Οι δήθεν «συγκρούσεις» ανάμεσα σε Κυβέρνηση και Εργατικά Συνδικάτα είχαν προκαλέσει έντονη αηδία σε ανθρώπους που είχαν πιστέψει και στηρίξει την Ιδέα του Συνδικαλισμού, θυμηδία σε άλλους που δεν μπορούσαν να περιμένουν ούτε ένα λεπτό περισσότερο για να «εξαργυρώσουν» τους αγώνες με μια παχυλά αμειβόμενη θέση σε ΔΕΚΟ ή μια έδρα στη Βουλή και πολυποίκιλα ερωτηματικά στην Κοινή Γνώμη η οποία αδυνατεί να συλλάβει και να συνθέσει σε μια εικόνα που να έχει…νόημα τα επιμέρους στοιχεία του ακατανόητου πλέον σύγχρονου εργασιακού πάζλ!
Να θυμηθούμε κάποια δεδομένα που θα βοηθήσουν στην κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας. Όταν τις περασμένες δεκαετίες μας ερχόταν από την Αμερική και την Ιαπωνία οι πρωτότυπες τότε ιδέες με νέα εργασιακά σχήματα που εξέφραζε ο ευρηματικός τίτλος «ελαστικά ωράρια εργασίας» κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί τις εξελίξεις που μας προκύπτουν ραγδαία και ξεπερνώντας τα προσχήματα απογυμνώνουν τον μύθο της «Μεσαίας Τάξης» η οποία στηριζόμενη στα ελαστικά ωράρια υποτίθεται ότι θα μπορούσε να απολαύσει «τον ελεύθερο χρόνο» δημιουργικά, να αναπτύξει καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις με μέλη της οικογένειας, να αποβεί περισσότερο ανταγωνιστική στην παραγωγική διαδικασία.
Ξεκινώντας και πάλι από την Αμερική η ευρεσιτεχνία των «ελαστικών ωραρίων» απασχόλησης μετουσιώθηκε σε έναν απίστευτα διψασμένο για κέρδη και αδηφάγα άπληστο ΔΡΑΚΟΥΛΑ που απομυζεί το αίμα της εργατικής τάξης δικαιώνοντας την πράξη με το πρόσχημα της ανάγκης για αύξηση της ανταγωνιστικότητας μπροστά στην επέλαση του «κίτρινου κινδύνου» που – ΑΚΟΥ και…ΦΡΙΞΕ φίλε μου Διεθνιστή Μαρξιστή, εκπορεύεται από την πατρίδα του Μάο, ανδρώνεται μέσα στα σπλάχνα της Κομμουνιστικής ΚΙΝΑΣ και απειλεί όχι μόνο το οικοδόμημα του Δυτικού Καπιταλισμού (είδωλο του οποίου είναι και το ίδιο) αλλά τις ίδιες του τις ρίζες!.. Σε σχετική του εργασία ο μακαρίτης Αμερικανός κοινωνιολόγος Σ.Ράϊτ Μίλλς έγραφε πριν μερικές δεκαετίες ότι από τη στιγμή που τα μέλη της μεγάλης κοινωνικής τάξης «του λευκού κολάρου» εντάσσονται παραγωγικά στο οικονομικό σύστημα καταλήγουν να χάνουν όχι μόνο τον χρόνο και την ενέργεια για τα οποία και θα πάρουν στο δεκαπενθήμερο ή το μήνα την αμοιβή τους αλλά και πολλά από τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά όπως το χαμόγελο και την ευγένειά τους!…
Η εικονική πραγματικότητα εξαφανίζεται με απίστευτα γοργούς ρυθμούς δίνοντας τη θέση της στην θλιβερή εικόνα μιας Μεσαίας Τάξης που διαγράφεται από τον χάρτη του κοινωνικού συστήματος χωρίς κανείς να συνειδητοποιεί ότι μόλις εκλείψει η Μεσαία Τάξη αυτομάτως η εργατική τάξη θα «χάσει» τον παράδεισο!
Άσχετα με τους συμψηφισμούς περί μέγιστης ή ελάχιστης ενοχής για την «Κατάντια» μας και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ κορυφαίων στελεχών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε ραδιοτηλεοπτικά πάνελ και εφημερίδες (ξεχνάμε ότι από το καλοκαίρι του 1974 μέχρι σήμερα για ΟΛΑ μόνο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ευθύνονται ΑΠΟΛΥΤΩΣ). Μετά την αποβιομηχάνιση της ελληνικής οικονομίας με τις νέες (;) ρυθμίσεις στα εργασιακά θέματα ίσως ξαναδούμε παιδιά κάτω των δέκα ετών να εισέρχονται στο χώρο εργασίας μία ώρα πριν την ανατολή του ήλιου και να εξέρχονται μία ώρα μετά τη δύση του! Για τους γονείς τους ΔΕΝ θα πω κουβέντα καθώς κάποιοι είναι άνεργοι, άλλοι επιβιώνουν με τα μειωμένα ωράρια και οι υπόλοιποι τρέμουν την ημέρα της οικονομικά «θανατηφόρας» απόλυσης.
Η Φεουδαρχία, με βαρόνους, κόμηδες, δούκες, μαρκήσιους, αντεπιτίθεται!
Μήπως οι ισχυροί της παγκόσμιας οικονομίας, που θα συναντηθούν ως G-20 στις 2 Απριλίου στο Λονδίνο, έχουν λησμονήσει τί οδήγησε τους Karl Marx και Friedrich Engels (συμπτωματικά, είχαν πεθάνει και οι δύο στο Λονδίνο,) να συνθέσουν και να δημοσιεύσουν 161 χρόνια πριν το ανατρεπτικό κάλεσμα «….εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε, δεν έχετε τίποτε να χάσετε παρά μόνο τις αλυσίδες σας;»
Η χθεσινή «στροφή» στη στάση της κας Μέρκελ μετά την έκτακτη συνάντησή τους με τους κ.κ. Στρος Καν και Τρισέ έλυσε τους κόμπους της συμφωνίας και την Δευτέρα θα κατατεθεί στη γερμανική Βουλή η νομοθετική ρύθμιση που θα δρομολογήσει την έγκριση του διμερούς δανείου.
Το συμβόλαιο για το διμερές δάνειο της Γερμανίας προς την Ελλάδα όπως και τα αντίστοιχα των άλλων χωρών της ευρωζώνης έχει σταλεί από την Κομισιόν και είναι ήδη στα χέρια των υπουργών οικονομικών.
Τα δάνεια αυτά δεν θα συνοδεύονται από εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου με την μορφή ομολογιακών δανείων, όπως διευκρίνισε στο Capital.gr αρμόδιο στέλεχος της Επιτροπής, διαψεύδοντας σχετικές πληροφορίες τραπεζικών αναλυτών.
Τα διμερή δάνεια θα είναι στηριγμένα στη νομοθεσία της χώρας που θα δώσει το δάνειο και στην βάση αυτής της νομοθεσίας θα λειτουργήσουν και οι εγγυήσεις της αποπληρωμής τους. Αυτό σημαίνει όπως εξήγησε στο Capital.gr αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος ότι η χώρα που δέχεται το δάνειο το εγγυάται με τις κινητές και ακίνητες αξίες που διαθέτει εντός και εκτός της επικράτειάς της…
O διεθνής αμερικάνος αναλυτής Bob Chapman, μέσα από την συνέντευξή του στην ελληνικής καταγωγής δημοσιογράφο Helen Skopis, (για το ‘Athens International Radio 104.4 FM’) μιλώντας για την κατάσταση σχετικά με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα λέει φοβερά πράγματα!
Είχε προβλέψει προ 10ετιας ότι η Ελλάδα θα ήταν από τις πρώτες χώρες που θα έφευγε από την Ευρωζώνη! Αναφέρεται στις παρανομίες της Goldman Sachs και χαρακτηρίζει την χώρα μας ότι γίνεται ο ‘αποδιοπομπαίος τράγος’. Η Ελλάδα είναι μόνο μία από τις 19 χώρες που έχουν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Μιλάει για παγκόσμια οικονομική ύφεση που θα γονατίσει όλον το κόσμο, για επερχόμενο πόλεμο, πιθανότατα παγκόσμιο (!) και τελικά την επιβολή της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ από την ελίτ.
Η δραματική μείωση των καταθέσεων σε συνδυασμό με τη μείωση της αξίας των ομολόγων -και κατ’ επέκταση η έλλειψη κεφαλαίων- μπορεί να θάψει τον ιδιωτικό τομέα της Ελλάδας, εξέλιξη που μπορεί να επεκταθεί και στις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης που παρατηρείται και σε αυτές».
Πολύ φοβούμαστε ότι η αίτηση ή η απειλή αίτησης αναδιάρθρωσης του χρέους ήταν ένα πραγματικό όπλο που έπρεπε να χρησιμοποιηθεί τώρα.
ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΕΚΤΕΝΩΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΟΥΝ:
ΟΤΙ Η ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
-ΔΗΛ. Η «ΕΥΓΕΝΙΚΗ» ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ-
ΑΡΧΙΖΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΕΔΑΦΟΣ ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ
ΟΤΙ ΟΙ «ΑΓΟΡΕΣ» ΘΑ ΠΕΙΣΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
ΟΤΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ Η ΛΕΞΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ
ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΑΜΠΟΥ.
ΟΤΙ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.
«Revised figures Thursday from Eurostat, the European Union’s statistics agency, underlined just what a deep hole Greece is in. Total government debt was €273 billion, or $365 billion, at the end of 2009, or 115 percent of annual gross domestic product. Interest alone could come to €97 billion over the next five years, estimates Carl B. Weinberg, chief economist of High Frequency Economics in Valhalla, New York.
There is no way Greece can manage that burden, he and other analysts say, without far more massive aid than the €30 billion that other European Union members have pledged. Yet political resistance is growing to even that relatively modest rescue plan.»
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΟΠΟΙΑ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙ
ΟΤΙ Η ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΛΥΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΝΑ ΑΝΑΤΑΞΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΕΞΟΓΚΩΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.
ΣΕ ΑΠΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΠΙΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΧΘΟΥΝ ΤΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑ
ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ
ΤΟΥ ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΟΚΦΕΛΛΕΡ.
ΦΤΑΣΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΙΧΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟ ΧΑΡΤΙ.
ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΝΟΙΩΣΟΥΝ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.
ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΝΑ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΟΡΘΙΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙ ΤΙΣ ΒΔΕΛΛΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΜΥΖΟΥΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ.
Ο πρώτος, με το δαχτυλίδι, την έκανε σούρουπο. Ο άλλος, με τα «τοξικά», την έκανε μεσημεράκι. Ο καινούργιος μπορεί και να την κάνει χαράματα, αν τα πράγματα αγριέψουν. Μία ομάδα επί των Δημοσίων Οικονομικών διοικεί τη χώρα. Η συνταγή είναι δεδομένη. Υλοποιείται το δόγμα που κυριάρχησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τη σφραγίδα του Μάαστριχτ και τις λεπτομέρειες που αποφασίστηκαν στη Λισσαβώνα. Την ώρα που οι Αμερικανοί οδηγούν την Goldman Sachs στο σκαμνί για εξαπάτηση των πελατών τους, η Ευρώπη αποκαλύπτει την αδυναμία της να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις από την ανεξέλεγκτη κίνηση των κεφαλαίων. Στην πρώην Γιουγκοσλαβία η Ευρώπη απώλεσε την πολιτική τιμή της. Στη μάχη του ευρώ χάνει τον πόλεμο. Είναι τόσο δυσαναπλήρωτο το έλλειμμα πολιτικού προσωπικού, ώστε ο άγνωστος εκπρόσωπος των Βρετανών Φιλελευθέρων που κέρδισε τις εντυπώσεις στο πρώτο Debate, έρχεται τώρα πρώτος στις δημοσκοπήσεις. Τόσο στιβαρή πολιτική κουλτούρα διαθέτουν οι επίγονοι του Κρόμγουελ, ώστε να αλλάζουν τοποθέτηση ανάλογα με τα κελεύσματα των τηλεοπτικών παραγωγών. Με άλλοθι την καταρρέουσα Ελλάδα, η Γερμανία (προφανώς και οι δορυφόροι της) αναζητά σενάρια διαφυγής με στόχο τη δημιουργία συνθηκών για ένα «σταθερό νόμισμα». Νομίζαμε πως θα ήταν η Ελλάδα που θα εγκαταλείψει το ευρώ. Ενδεχομένως να είναι η ίδια η Γερμανία, βασικός υπαίτιος μιας κρίσης κατά την οποία η ατμομηχανή της Ευρώπης κυριαρχεί όταν τα βαγόνια έχουν εκτροχιαστεί. Σε αυτή την Ευρώπη, χωρίς πολιτικό προσωπικό και δυναμική αντιμετώπιση των αντιπάλων της, το δόγμα που εγκαθιδρύθηκε ως η πεμπτουσία της οικονομικής διαχείρισης ήταν και είναι η θρησκεία των Δημόσιων Οικονομικών. Αυτή η θρησκοληψία οδήγησε στα ατοπήματα. Αυτός ο δογματισμός ανήγαγε τους οίκους αξιολόγησης σε βασικούς συνεργάτες, τις τράπεζες σε προνομιακούς πελάτες και τα τοξικά προϊόντα σε αναπόφευκτες πρακτικές. Στην πρώτη μεγάλη κρίση, το οικοδόμημα γονάτισε. Όχι… δεν πτώχευσε η Γαλλία ούτε χτύπησε κόκκινο η Ολλανδία. Απλά υπερπλούτισε η Γερμανία. Αυτός ο υπερπλουτισμός έφερε την ανισορροπία. Η Γερμανία, εν μέσω κρίσης και με ένα υποτιμημένο ευρώ, ανακοίνωσε ρεκόρ εισπράξεων από τις εξαγωγές της. Η Ευρώπη δούλεψε για το Βερολίνο.
Με στόχο τη συρρίκνωση
Το σύστημα αξιών της ηγετικής ομάδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε ανήκει στην Κεντροδεξιά είτε στην Κεντροαριστερά, άλλωστε ποια είναι άραγε τα ευκρινή όρια, εμβαπτίστηκε στο νεοφιλελεύθερο δόγμα και εντός αυτών των πλαισίων λειτουργεί. Το υπέρτατο αγαθό είναι η δημοσιονομική πειθαρχία. Στο έλεος αυτής της πειθαρχίας υπάγεται η λεγόμενη οικονομία, δηλαδή η κατ’ εξοχήν δραστηριότητα που συσσωρεύει πλούτο. Από τον πλούτο κερδίζουν τα κράτη και οι πολίτες. Χωρίς αυτόν δεν κερδίζει κανένας. Η παιδεία, η υγεία και οι δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές, το ασφαλιστικό και η κοινωνική πρόνοια ανήκουν σε κλάδους δραστηριοτήτων που μπορούν να επιβιώνουν μόνον στη βάση του κοινωνικού πλούτου που η οικονομία παράγει. Η Ελλάδα κατά την επόμενη δεκαετία θα οδηγηθεί στη συρρίκνωση όλων των παραπάνω δραστηριοτήτων, καταργώντας μία κοινωνική επένδυση δεκαετιών. Ήδη ανακοινώθηκε επίσημα ότι μελετώνται συγχωνεύσεις ή και κλείσιμο νοσοκομείων ή κλινικών. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η ευρωπαϊκή διοίκηση στις Βρυξέλλες δεν ενοχλούνται ούτε από την ύπαρξη προμηθευτών που καταληστεύουν το ΕΣΥ ούτε από την ύπαρξη πολιτικών ηγεσιών που λεηλάτησαν από το 1985 και μετά τα ασφαλιστικά ταμεία, με κορυφαία στιγμή τα τοξικά ομόλογα (απόβλητα) της κυβέρνησης Καραμανλή. Οι διεθνείς οργανισμοί επιβολής όρων διαχείρισης του δημόσιου χρέους ασχολούνται αντιθέτως με μία πτυχή του όλου ζητήματος. Πώς θα εισπράξουν πίσω τα δάνεια που παραχώρησαν με τους τόκους που προβλέπονται. Αυτοί οι οργανισμοί είναι τράπεζες ή τραπεζικά όργανα. Υπ’ αυτήν την έννοια δεν υπάρχει ελπίς.
Επιτέλους πτωχεύστε τη χώρα
Η σημερινή κυβέρνηση προχώρησε με πομπώδεις ανακοινώσεις στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο. Αρχιτέκτων αυτού του νομοσχεδίου δεν ήταν μία ομάδα πολιτικών προσώπων που θα κατάρτιζε ένα νόμο με πολιτικά κριτήρια. Το φορολογικό το κατάρτισε μία ιδιωτική εταιρεία ορκωτών λογιστών. Η Price Waterhouse and Coopers. Η ομάδα των Ταλιμπάν των Δημοσίων Οικονομικών, ή αλλιώς η Αγία Τριάδα του δόγματος Γιάννου Παπαντωνίου, ανέθεσε σε εταιρεία ορκωτών λογιστών την κατάρτιση ενός νόμου που θα έπρεπε να ήταν η κατ’ εξοχήν πολιτική επιλογή μιας κυβέρνησης που διατείνεται πως στηρίζει την κοινωνική δικαιοσύνη. Με βάση αυτόν το νόμο, εταιρεία Real Estate που ανήκει στο γνωστότερο Έλληνα επιχειρηματία, η οποία όμως υπάγεται στη δική του τράπεζα, φορολογείται με ένα τοις χιλίοις επί των κερδών της. Η Εκκλησία φορολογείται με τρία τοις χιλίοις, για να υπάρχει συγκριτική αναφορά. Δεν πρόκειται για σκάνδαλο, αλλά για πολιτική επιλογή. Το φθινόπωρο που μας πέρασε η νεοαφιχθείσα κυβέρνηση είχε διασφαλίσει ένα δάνειο μερικών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από την Κίνα. Τα ίδια τα μέλη της κυβέρνησης «κάρφωσαν» τη συμφωνία. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Το δάνειο αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, τότε, ως αναπτυξιακό κεφάλαιο. Για τη διαρροή ελέγχεται η ίδια η ομάδα που διαχειρίζεται τα Δημόσια Οικονομικά.
Τώρα πλέον είναι αργά για δάκρυα. Η πολιτική ηγεσία αυτή της χώρας έχει να επιλέξει μεταξύ πολιτικής αυτοκτονίας με καθοδηγητή το ΔΝΤ ή να χρησιμοποιήσει το μοναδικό όπλο που διαθέτει. Πτώχευση εδώ και τώρα, διακοπή πληρωμών και διαγραφή του χρέους. Όπως ομολογούν κυβερνητικά στελέχη, με ένα ετήσιο ΑΕΠ της τάξης των 300 δις ευρώ και με τις υφιστάμενες καταθέσεις δεν προσφεύγεις στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εκτός αν οι επιλογές της ομάδας των διαχειριστών των Δημοσίων Οικονομικών ήταν άλλες και στόχευαν στο να παραδώσουν τη χώρα στο ευρωπαϊκό Κονκλάβιο, αλλά στο δρόμο τούς ξέφυγε ο έλεγχος. Την επιλογή της ρήξης με το ΔΝΤ έκανε η Αργεντινή. Ο διεθνής οργανισμός τότε ψαχνόταν. Οι τράπεζες επίσης.
Η Αργεντινή διεσώθη με την παραγραφή του 80% των χρεών της.