«ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΤΙΜΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΙΜΗ»-Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΛΑΜΙΑ(22 Οκτώβρη 1944)

ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ

ΣΤΗΝ ΛΑΜΙΑ

ΕΔΩΣΕ Η ΤΑΥΤΟΣΗΜΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

ΣΤΑ SITEΚΑΙ

ΕΝΟΣ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟΥ, ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΠΟΛΛΟΙΣ ΔΙΧΑΣΤΙΚΟΥ ΡΥΠΑΡΟΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ

ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕ ΕΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΝΟΟΥΜΕΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ

ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΟΤΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΑΛΑΖΙΟΣ.

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

ΕΜΦΥΛΙΟΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ»

ΗΤΟΙ ΤΟΝ «ΔΕΞΙΟ» κ. ΣΤΕΦΑΝΟ ΧΙΟ

ΚΑΙ

ΤΟΝ «ΑΡΙΣΤΕΡΟ» κ. ΜΑΚΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟ

ΕΚΤΟΣ ΒΕΒΑΙΑ

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΙ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΑ SITES ΤΟΥΣ.

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ

(22 Οκτώβρη 1944)

---

Μεταδόθηκε: 22 Οκτώβρη 1944
Πηγή: Ριζοσπάστης
HTML μορφοποίηση: Mike B.

---

ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ

Άρης Βελουχιώτης

Στις 19 Οκτωβρίου απελευθερώνεται η Λαμία. Δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αντιπροσωπεία της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ, καταφτάνουν στην πόλη. Στις 29 Οκτωβρίου και με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ, συγκαλείται στην πλατεία Ελευθερίας της πόλης, πανηγυρική συγκέντρωση του ΕΑΜ με παμφθιωτική λαϊκή παρουσία. Ο Άρης εκφωνεί από το περίφημο μπαλκόνι τον παρακάτω λόγο.

Γιατί αγωνίστηκα.

Αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες της Λαμίας και της περιοχής της!

Από μέρους του Γενικού Στρατηγείου του Ε.Λ.Α.Σ, σας φέρω τους πιο θερμούς χαιρετισμούς.

Όπως βλέπετε, πρόκειται «να βγάλω λόγο». Μα ο λόγος μου αυτός δεν θα μοιάζει καθόλου με τους λόγους που γνωρίσατε μέχρι σήμερα. Δεν πρόκειται να σας υποσχεθώ ούτε πως θα σας φτιάξω γεφύρια ή ποτάμια, όπως σας υποσχόντουσαν πως θα σας φέρουν οι παλιοί κομματάρχες. Ούτε και θα σας τάξω λαγούς με πετραχήλια. Δεν επιδιώκω ν’ αποσπάσω επαίνους για τη ρητορική μου δεινότητα. Επιδιώκω απλώς ν’ ακούσετε αυτά που θα σας πω. Προσέξτε. Θ’ αρχίσω σαν τα παραμύθια:

Η αθάνατη ελληνική φυλή.

Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα ήτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε ένα πολιτισμό, οπού επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται απ’ όλο τον κόσμο. Κανένας σοφός η άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.

Κάποτε, λοιπόν, η χώρα μας ήτανε δοξασμένη, μα αργότερα την υποδούλωσαν κι έχασε την παλιά της αυτή δόξα. Μα ύστερα από κάμποσα χρόνια η χώρα μας σηκώθηκε στο πόδι κι ύστερα από σκληρούς αγώνες ενάντια στη σκλαβιά, πάλι λευτερώθηκε.

Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», αναμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ’ άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή.

Μα ότι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. Την ελληνικότητα μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη.

Αυτό κάνεις δεν το ήθελε. Ούτε οι ξένοι βασιλιάδες, ούτε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες. Οι ξένοι δεν το θέλανε, γιατί φοβισμένοι από τη γαλλική επανάσταση, χτυπούσαν όλες τις εξεγέρσεις και δημιούργησαν γι’ αυτό μεταξύ τους την Ιερή Συμμαχία. Οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες γιατί τα είχανε καλά με τους Τούρκους και ξεζουμίζανε το λαό.

Η αντίδραση ουρλιάζει.

Μα ο ελληνικός λαός δεν θάτανε αυτός ο λαός, ο λαός δηλαδή της χώρας της λευτεριάς και του πολιτισμού, αλλά λαός ζούγκλας, αν δεν έβγαζε μέσα από τα σπλάχνα του τους αρχηγούς εκείνους, που θα οδηγούσανε στη λευτεριά του. Όπως βλέπετε, λοιπόν, όλοι – ξένοι και ντόπιοι – πάλεψαν για να μην ξεσηκωθεί ο λαός κι αποχτήσει τη λευτεριά του.

Μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς δε σταμάτησαν οι αγώνες. Μικροί ή μεγάλοι. Ένοπλοι ή όχι. Κι ύστερα μέσα απ’ αυτό το λαό ξεπήδησε ο μεγάλος βάρδος της επανάστασης, πού ύμνησε με τα τραγούδια του την ιδέα της εξέγερσης του έθνους, ο πρόδρομος της Φιλικής Εταιρίας: ο Ρήγας. Η αντίδραση τον σκότωσε, πριν προλάβει να φέρει σε πέρας τις αρχές του. Μα ο σπόρος που έσπειρε βλάστησε σύντομα.